Τα παραμυθια της ζωης

Και γενικοτερα θα μπορουσα να πω οτι δεν εχω καποιο συγκεκριμενο προβλημα με τα παραμυθια,αφου εαν μπορω βλεπω και παιδικα,και διαβαζω καποια φυλαγμενα Μικυ Μαους,αλλα ειναι αδικη η ζωη που οοοοολο προβληματα παρουσιαζει και ποτε δε λυνονται επειδη ο Μικυ ανακαλυψε το επτασφραγιστο μυστικο ή ο Σκρουτζ καταφερε με τα σκορδα να εμποδισει την Ματζικα Ντε Σπελ να κλεψει την τυχερη του δεκαρα.
Δυστυχως ή ευτυχως,τα πραγματα ειναι πολυ πιο περιπλοκα στην πραγματικη ζωη.Και αυτο πιανει καπως απροετοιμαστους ολους εμας,και ιδιαιτερα ολο τον γυναικειο πλεθυσμο, που απο μικρες μας μαθαιναν οτι ο πριγκιπας θα μας περιμενει οσα χρονια κι αν κοιμομαστε-ορθιες ή ξαπλωτες δεν εχει σημασια,θα μας αναστησει αφου πεθανουμε απο το δηλητηριο της μητριας μας (Φτου φτου μακρια απο εμας!) και ο,τι και να γινει θα μας βοηθησει να κερδισουμε την χαμενη κληρονομια μας απο μια κακοβουλη αδερφη. Χμμ,παρατηρω οτι παλι στους αντρες το γυριζω,η ζωη περιστρεφεται γυρω τους τελικα! Τελικα μαλλον καλα εκανε η Carrie και τονισε στην Λιλυ απο νωρις οτι τα παραμυθια σπανια βγαινουν αληθινα. Ισως αυτο επρεπε να κανουν και οι γιαγιαδες μας-ή εστω ο Κακος Λυκος να ετρωγε ενα απο τα τρια γουρουνακια για να μαθουμε οτι υπαρχουν και παραπλευρες απωλειες καμια φορα για καποιους. Αλλα,αληθεια,μπορει να φανταστει κανεις πως θα ηταν η ζωη μας χωρις παραμυθια; Χωρις αταιριαστους ερωτες,χωρις θριαμβους της αγαπης,της ζωης,της ευτυχιας, χωρις την δυναμη της φιλιας,της ειρηνης; Ανοστη. Θα μπορουσε καποιος να φερει αντιρρηση και να μου πει, "Helloooooo πιο καλη θα ηταν η ζωη μας,αφου δε θα ψαχναμε μονιμως το τελειο και θα αρκου-μασταν σε κατι που περναμε καλα .Δε θα υπομεναμε την αναμονη,τον χωρισμο,την προσωρινη δυστυχια αλλα θα μπορουσαμε ευκολα να τα παραταμε χωρις να μας εχουν μαθει οτι ολο και κατι καλο θα συμβει να αλλαξει την κατασταση. Δε θα μεναμε στο δραμα απλα επειδη π.χ. η Σταχτοπουτα υπεφερε για τον πριγκιπα της και τελικα αυτος γυρισε ολα τα χωρια και την βρηκε,αλλα θα διωχναμε το ρεμαλι που μας πληγωσε,την κολλητη που μας προδωσε χωρις να ελπιζουμε." Κ ομως,τι νοημα θα ειχαν ολα αυτα? Θα αρκουμασταν οχι σε αυτο που μας κανει να περναμε καλα,αλλα σε κατι που δε μας καλυπτει,που μας φαινεται μετριο. Γιατι,μεχρι να βρεις εσυ ο ιδιος αυτο που θα σε γεμισει,πως θα ξερεις οτι,οντως,καπου εκει εξω υπαρχει καποιος που θα σε αγαπαει επειδη εισαι ομορφη οταν κλαις ή οτι η αληθινη φιλια δεν προδιδει,δεν σπαει για χαζους λογους. Εκαναν πιο γλυκια την ζωη αυτα τα παραμυθια.Ποια δε συγκινηθηκε οταν ο πριγκιπας φιλησε την Ωραια Κοιμωμενη, οταν η Ραπουνζελ βγηκε απο τον πυργο, και ποιος δεν ευχαριστηθηκε οταν ο Ash νικουσε σε ολους τους αγωνες την ομαδα Πυραυλος(Γρηγορη σαν αστραπηη);
Το ηθικο διδαγμα; Ειναι ομορφα τα παραμυθια,αρκει να ξερουμε που να τραβαμε την γραμμη και να ξεχωριζουμε την αληθεια απο την φαντασια.

xxx